Aaah Twitter. Wat moet ik hier nu weer mee?
Ik heb een tijd lang geprobeerd het te snappen,
ik heb het er met een hele hoop mensen in mijn omgeving en op congressen en conferenties over gehad en ik zie het nut nog steeds niet.
Een combinatie van webloggen, chatten en sociale netwerken?
Kottke schreef een tijdje geleden In defense of Twitter.
Dat overtuigde me niet van het “nut” van Twitter.
De FCJ mediatheek experimenteert met Twitter voor nieuwe aanwinsten en kleine berichtjes. Dat zou ook allemaal kunnen met een gewoon weblog.
Of aanwinstenlijsten.
80% van wat ik op Twitter lees zijn dingen die me niet erg interesseren.
Een kleine 5% zijn dingen die beter tot zijn recht komen in een uitgebreider medium als een weblog.
In feite is het enige dat me echt geboeid heeft de afgelopen tijd de Tweets van Brent Spiner.
Brent speelt Data in Star Trek: the next generation. Hij gebruikte Twitter als nieuw medium om een kort verhaal te presenteren.
Maar dat kan ik ook gewoon als RSS volgen in mijn RSS lezer.
Alles omvattend: Twitter is niet aan mij besteed.
En zoals je ondertussen wel gemerkt zult hebben aan de geforceerde stijl van dit bericht is een maximum 140 karakters per keer
niet geheel mijn stijl.
Wel een leuke strip over Twitter gevonden:
Harold's 23 dingen 
En toch is het misschien eens leuk om uit te proberen? Het schijnt nogal verslavend te kunnen zijn…
Misschien heb je niets met twitter als conversatie-tool, maar het heeft ook een andere kant, namelijk die van ‘real-time’ zoekmachine. Het levert instant resultaten over zowat alles wat in de wereld aan de hand is. In die zin is het wel interessant om eens na te denken over welke impact twitter zou kunnen hebben op bijvoorbeeld Google’s zoekmachine.
Da’ wellicht waar, maar het is de vraag of we dit nu echt nodig hebben als samenleving.
Aan de ene kant wellicht gerustellend: Boston Police Department: We Will Let You Know When The Zombies Come. Da’s prettig. Misschien tijd voor kamervragen of dit in Nederland ook beleid is?
Academic Librarian – Neophilia, Diversion, Networking, Sharing, and Discussion:
Niet lang geleden vielen de nederlandse media over elkaar heen om Twitter te roemen voor zijn snelheid in het “verslaan” van rampen. Maar leerden we nu echt veel van de zoveelste twitter over een vliegtuig in een weiland? Is het nu echt nodig dat we van minuut tot minuut op de hoogte gehouden worden door onbekenden die geen enkele expertise hebben buiten een toevallige geografische locatie?
De NOS kwijlde van deze ‘citizen journalism’ en plakte de uitzendingen op Nederland 1 vol met berichtjes van Twitter. Voegde dit nu daadwerkelijk iets toe?
Eigenlijk niet, het stelde de NOS in staat een iets langere uitzending te maken zodat ipv 5 herhalingen per uur er maar 4 waren. 4 herhalingen waarin eigenlijk niets anders werd gezegd dan dit is wat we weten en wat we drie uur geleden ook al wisten.
Er zijn ongetwijfeld veel mensen die dit soort informatie wel nuttig vinden. Maar voor mij geld dit niet. Ik gruw van de media die “de man in de straat” vragen wat ze van een complex onderwerp als immigratie of stamcel onderzoek of weet ik veel wat vinden. Interesseert me geen bal! Heb ik dus ook geen Twitter voor nodig.
Maar ieder zijn ding natuurlijk. Dit is duidelijk niet de mijne.
Ik denk niet dat Twitter Google van de troon gaat stoten – maar voor (student-)journalisten wel een nuttig instrument. Het werkt namelijk erg snel en direct. En het maximum van de 140 tekens (geen plaatjes, geen Flash) zorgt er voor dat iedereen to the point blijft en er geen rants en raves en flames ontstaan.
Voor journalisten bij lokale media is bijvoorbeeld handig – P2000 meldingen (brandweer en politiemeldingen uit de meldkamer).
Voor de mediatheken van de Hogeschool denk ik niet dat Twitter meer is dan een leuk nieuw ding – maar voor communicatie en journalistiek is het wel een manier om studenten te bereiken die op stage zijn en dus nooit hier op de Padualaan.